Bonega personeco kun gvidado kaj inspiro - La Insulo

Profesoro Carlo Fonseka

Dum la unua mortonta datreveno de profesoro Carlo Fonseka, mi volas liveri la ĉefan fokuson de la leganto al la heredaĵo de nia amata profesoro per siaj provizantoj al studado kaj analizo en la disciplino de Fiziologio kaj Medikamentoj, al universitata trejnado, kaj ekstraj tipe al la srilanka nacio. Lia kontribuo estis farita en ĉiaj kampoj, sed aldone en la ekzempla vivo, kiun li gvidis, kiu laŭ mia kompreno karakterizis la kvalitojn de mettā, karunā, mudithā kaj upēkkha, la instruoj de la Budho. Estas bone pruvita fakto, ke ene de la fruaj fazoj de sia universitata profesio Carlo Fonseka estis sindediĉa socialisto kaj eminenta aktivulo de la "Lanka Sama Samaja Occasion". Li aldone proklamis, ke li estas "raciisto".

'Raciismo' havas multajn difinojn kaj interpretojn. Tre ofte, ĝi estas miskomprenata kiel ideologio, kiu malakceptas ĉiujn ne laikajn kredojn kaj religiemajn praktikojn. Sed kiam oni lernis la komponaĵojn de profesoro Fonseka ene de la kvanto titolita 'Eseoj de Vivdaŭro', evidentiĝas, ke 'Raciismo', kiel li konfesis, reprezentis la fundamentan preskribon en sciencaj klopodoj konformaj al kiuj, en produktado de datumoj. , 'Motivo' superas emocion kaj al objektive nekontrolebla nocio.

Ĉar plej multaj el ni konscias, ke mankas skribaĵoj pri profesoro Fonseka malkaŝitaj ĉiu pli frue ol post lia forpaso. Konsiderante tion, eble apenaŭ iuj devos ripeti la brilajn detalojn dokumentitajn pri liaj edukaj atingoj. Tamen mi mallonge difinos, ke profesoro Carlo Fonseka akiris MBBS kun unuaklasaj honoroj ĉe la Cejlona Kolegio en 1960; kaj ricevis la oran medalon Andrew Caldecott por la plej bona kompetento en tiu ekzameno, la ora medalo Maneckbai Dadabhoy (por la plej bona kompetento pri obstetriko kaj ginekologio), Ekspozicio Perry "por la plej bona kompetento en 3-jara intervalo, Distingoj en kirurgia proceduro, Obstetriko kaj Ginekologio, Farmakologio kaj Krimmedicinaj drogoj. Liaj esploroj rezultigantaj la MBBS-diplomon plibeligis per multaj tiaj distingoj kaj prestiĝaj premioj, kiujn, laŭ mi, nur malmultaj en via tuta historia pasinteco de la Medicina Kolegio en Kolombo eble kongruis. Li doktoriĝis ĉe la Altlernejo de Edinburgo. Lia doktora tezlaboro estis citita en lernolibroj de Fiziologio.

Li aliĝis al la edukaj dungitoj de la Divizio de Fiziologio de la Kolombia Kolegio en 1962 kaj kreskis konstante en rango, akirante rekonon ĉi tie kaj eksterlande kiel bonega esploristo kaj inspira trejnisto, por esti levita al profesoro pri Fiziologio. Poste li translokiĝis al la lastatempe establita Kolegio pri Medikamentoj, Ragama, kiel ĝia fondinto Dekano, kaj tiu, kiu helpis kreskigi la Kolegion por eliri.

Li aŭtoris multajn vaste aklamitajn publikaĵojn en sia fako, specialiĝante pri specialaĵoj similaj al neŭroendokrinologio, doloro kaj rememorado.

La diplomo de Grasp pri Medicina Trejnado akiris multe pli poste en la vivo (1999) substrekante lian optimisman perspektivon direkte al studado dum lia tuta vivo.

Li estis mirinda trejnisto pri Fiziologio kaj fervoris ensorbigi datumojn en siaj universitataj studentoj. Liaj universitataj studentoj ĉe Kolombo kaj poste ĉe Kelaniya havis preskaŭ adoran admiron kaj amon al li. Unu el ĉiuj liaj lernantoj-admirantoj diris, ke lia titolo "Carlo" devas esti pensita kiel mallongigo de la sinhala periodo "Kālōchitha" - atentiga aserto!

Ekstere de la limoj de edukado, analizo kaj eduka administrado, li daŭre prizorgis rafinitan gradon de scivolemo kaj implikiĝo tra sia profesio en ĉiaj punktoj. Ekzemple, ĉiu aŭtorita de li libro koncentriĝas pri la grava neceso vendi pacon kaj intergrupan konkordon kun celo mildigi malriĉecon kaj akiri justecon kaj socian justecon en Srilanko.

Li estis entuziasma aktivulo por forigi konsumadon de narkotaĵoj kaj tabakoj, kaj ofertis sian plej plenan kunlaboron kaj administradon al la klopodoj de la asociitaj aŭtoritatoj, kiaj ajn estis la politikaj okazaj ligoj de tiuj, kiuj postulis liajn provizantojn.

Kiam konfidite taskoj en eduka administrado, li tute ne kreskis por iĝi "certa" viro de politikaj estroj. Li estis gvidata tute de siaj personaj konvinkoj, eĉ kiam lia firma starado ekigis malkontenton inter la multaj potenculoj.

Ni nun kutime vidis, ke li rilatas al la glitterati de niaj prezentartoj en teatro, kino kaj muziko, tamen ne kun la celo persekuti la famon. Tiu alligiteco ŝuldiĝis tute al la elitaj prezentistoj en ĉi tiuj kampoj persekutantaj lin, rezulte de tio, ke li havis la kompetentecon kontribui al iliaj serĉoj kaj aspiroj.

Mi malkovras, ke estas ĝene pensi pri ĉiu alia aparta persono en nia universitata grupo, kies dokumento povas kongrui kun lia versatileco kaj kompetenteco en tiel vasta spektro de kampoj. Sed li bonege interrilatis kun ĉi tiuj en iuj respektaj gamoj de nia socio, kune kun kamparaj junuloj, ne kiel "eksperto" disdonanta sciojn aŭ politikan giganton rikoltantan voĉojn, tamen kiel bona amiko anticipanta interrilati en dialogo.

Ĉi tiu lasta funkcio de la rolulo de profesoro Fonseka speguliĝas en rakonto pri irado de li al vilaĝo en Puttalam-Distrikto, invitita por parolado de filio de junuloj, ĉefe fakultataj forlasantoj kaj universitataj studentoj de supera mezlernejo. Centra Fakultato. Tio okazis en la morna sekvo de la junulara ribelo en 1971. Kiel antaŭe organizite, alveninte al la stacidomo tiun matenon, li estis respekte salutita kaj eskortita al la loko de la kunveno en procesio de bicikloj, kun la glora 'kuracisto'. mem girlandumis, kaj sidis sur la fenestrokruceto de la plumba biciklo, motoraj aŭtoj en tiu periodo multe malpli ampleksaj kompare kun la kurento. La socia agordo estis unu inter kombinita etneco. Liaj spektantoj, superforte pli junaj virinoj kaj viroj, konsistis el budhanoj, romkatolikoj kaj islamanoj, kune kun membroj de la pastraro. Responde al ĉi tiu rakonto, ili aŭskultis la paroladon kun rapida konsidero, kaj partoprenis plenan vivan dialogon, kiu daŭris ĝis tagmeza tago. Kio impresis la rakontanton de ĉi tiu rakonto pli granda ol ĉio alia estis la trankvila, respektema kaj konvinka metodo, per kiu la eminenta 'kuracisto' respondis eĉ al tiuj, kiuj malkonsentis kun kelkaj el liaj konceptoj. Li tagmanĝis kune kun siaj gastigantoj, kromajn senĝenajn babiladojn, kaj denove estis eskortita al la Fervoja stacidomo, montrante al malgranda sekcio de nia societo, ke la obstakloj de la "Ebura Turo" ne devas esti tute nesupereblaj.

Tio estis nekutima kaj ekzempla dimensio de la rolulo de profesoro Fonseka, la potenco "promeni kun reĝoj, tamen ne perdi la oftan kontakton", personecan trajton de la plej bona "Viro" kiel portretis la konata poeto Rudyard Kipling.

En privata observado, li estis por mi vere multekosta altranga kolego. La gvidado, inspiro kaj bonvolemo, kiujn li donis al ni, fiziologoj, restos inter ni dum kelkaj jaroj por reveni.

D-ro INDUMATHIE NANAYAKKARA

(MBBS, MPhil, PhD)