Ĉu estas io, kion ili * ne povas * porti? - Streetsblog Ĉikago

Unu el la kialoj, ke mi allogis elektrajn ŝarĝajn biciklojn, estis la kapablo transporti pezajn varojn kaj / aŭ alian plenkreskan pasaĝeron facile. Ĉi-semajnfine mi havis la okazon provi mian biciklon. Amiko translokiĝas ekster la ŝtato kaj dividas fotojn de varoj, kiujn ili vendas. Min allogis komodo. Mi dividis bildon de la komodo en mia Twitter-konto kaj demandis miajn kun biciklantojn, ĉu ili sentas, ke la komodo povas kongrui kun mia e-karga biciklo. Mi estis kuraĝigita aĉeti ŝarĝajn rimenojn. Finfine mi finis iri al aparatara vendejo kaj aĉetis klikajn rimenojn laŭ la rekomendo de Twitter-uzanto.

Mia amiko loĝas en Pilzeno, do mi transportis mian ŝarĝan biciklon sur la "L" de Rogers Park por ŝpari tempon, mian propran energion kaj la baterion de mia biciklo. Kiam mi alvenis al la hejmo de mia amiko, alia persono, kiu veturis tien de Lakeview, diris siajn adiaŭojn. Ili proponis porti la komodon norden en sia aŭto. Mi konsideris ĝin, sed diris al mia amiko, ke mi almenaŭ volas provi enmeti la komodon sur mian biciklon, ĉar mi neniam antaŭe uzis klikajn rimenojn. Danke al konsiloj kolektitaj de YouTube kaj helpo de mia amiko, mi povis fiksi la komodon al la biciklo per la rimenoj. Kelkaj ŝoforoj preterirantaj ridis dum ili preterpasis nin, sed mi decidis transporti la komodon bicikle.

Courtney ricevas ŝian bazon en Pilzeno.

Post kiam ĉiuj 4 el miaj klikaj rimenoj estis ĉirkaŭ la komodo, mi kompletigis provon laŭ la bloko kaj devis transiri al pli nova la komodo. Duonvoje tra la provveturo ŝoforo de granda kamioneto malrapidiĝis por rigardi min. Mi eligis grandan ridon post kiam li preterpasis min kaj sentis min konsternita pro la ideo allogi rigardojn kaj scivolemon dum mia 15-mejla hejma veturo.

Mi iris orienten sur la 18-a Strata bicikla vojo dum parto de mia veturado kaj laŭ ĉi tiu streĉado mi tiris pli ol tri fojojn por puŝi la komodon reen al la centro kaj ĝustigi la rimenojn. Iam la komodo falis malforte proksime al la tero. Mi povis kapti ĝin ĝustatempe danke al mia intuicio. Mi ricevus intuicion transiri ĝuste antaŭ ol aferoj estus nesavaj.

Mi kulpigas, ke la tria proksima alvoko okazis, kiam indiferenta ŝoforo transiris la biciklan vojon de la 18a Strato por eniri en bordan parkumejon sen kontroli biciklan trafikon, batante la komodon. Ilia pasaĝero ridis, sed mi ne trovis tiun danĝeran situacion tute amuza.

Tamen ĉe Halsted Street, dum mi atendis la signalon fari norden irantan maldekstran turniĝon, ŝajnis sufiĉe ridige sidi sur mia biciklo kun grandega tualeto alligita sur la dorso. Dum mi trairis la viadukton inter la 16a kaj la 17a stratoj, mi sentis maltrankvilon pri la ŝoforoj, kiuj flustras proksime maldekstre, la konkreta muro dekstre kaj la grandega meblo, kiun mi portis. Eĉ dum normalaj kondiĉoj ĉi tiu superpasejo maltrankviligas min, do vi povus imagi mian maltrankvilon kun granda kaj larĝa ŝarĝo.

Mi havis alian proksiman vokon proksime al Roosevelt Road. Dum mi trairis vojkruciĝon, alia veturigisto prepariĝis parkumi borde. Pasaĝero en la veturilo rimarkis min kaj la ŝoforo iomete maldekstren moviĝis sed ne sufiĉe. La ŝoforo ankoraŭ batis mian komodon, kio kaŭzis trinkmonon de mia biciklo. Mi saltis for kaj povis malhelpi la komodon frapi la teron. Biciklanto malantaŭ mi proponis manon, helpante min stabiligi la komodon. Li tiam proponis pruntedoni al mi ŝnuron, kiun mi dankeme akceptis. Iam mi sentis min sufiĉe certa por daŭrigi, la Bona Samariano, kies nomo estis Kumar, afable proponis "ekvidi" min laŭ mia vojo, se la komodo denove glitus.

Ĉe la bazo de la superpasejo inter Fulton-Merkato kaj Hubbard-Strato ŝoforo estis parkita en la bicikla vojo. Mi trovis min deziranta, ke anstataŭ nur pentri, la bicikla vojo havas konkretan protekton por helpi malebligi al aŭtomobilistoj misuzi ĝin.

Sed havi observiston rajdantan maldekstren multe pli malstreĉigis la vojaĝon. Eble danke al la ŝnuro, la tualeto ĉesis renversiĝi kaj mi povis sufiĉe trankvile veturi dum la resto de la vojo. Ni prenis Halsted al Broadway, direktis nin okcidenten sur Irving Park Road al Clark Street, kaj prenis tiun nordon al Hollywood Avenue, kie ni trotadis orienten denove al la Glenwood Avenue Greenway

Mi planis vojon, kiu evitus rapidajn ĝibojn, kiuj povus detrui pakaĵon da ovoj portataj per biciklo, kaj certe ne estus bonege porti komodon. Do ĉe Thorndale mi irus okcidenten, poste mi daŭrus sur Greenview, Pratt, kaj Ashland-avenuoj tra Rogers Park.

Mia komodo sekure ĉe sia celloko.

Kumar fine diris al mi, ke li laboras por la urbo Evanston pri projektoj pri "daŭripovo kaj fortikeco". Ĉi tiu interŝanĝo redonis mian fidon al la boneco de homoj kaj al malgrandaj mirakloj. El ĉiuj homoj por transiri vojojn en la bicikla leno, mi kontaktis iun, kiu reiris al la regiono de Norda Flanko, en kiu mi loĝas, kaj dividas mian pasion por la medio kaj batali kontraŭ klimata ŝanĝo.

Kumar kaj mi disiĝis kelkaj mejloj de kie mi loĝas. Mi sentis min certa, ke mi povos hejmiĝi senokaze kaj ne volis konduki lin tro malproksimen de lia hejmo en lima kvartalo. Post kiam mi alvenis hejmen, mi faris festan dancon kaj sentis min iom malĝoja, ke neniu el miaj najbaroj povis atesti ĉi tiun miraklon. Mi tre ĝojas, ke mi persistis porti mian komodon bicikle. Mi nun sentas min kapabla preni la mondon.

Grandan dankon al Kumar pro esti mia bicikla anĝelo kaj kaptis min en ago.