تقویت برق باعث می شود که با دوچرخه از راه دور به یک "نسیم" برسید

روز چهارشنبه من تجربه قرن اول خود (100 مایل) را به دست آوردم. یکی از وابستگان من که می دانم از طریق کار در داروهای مختلف دوره های بدن سازی را برای BIPOC (سیاه ، بومی و افراد رنگ آمیزی رایگان) فراهم می کند. او در گریسلیک در حومه شمال زندگی می کند و به ندرت تصاویر خوبی از دوچرخه سواری خود را در فضا. من در ابتدا قصد داشتم از دوچرخه دوچرخه برقی طولانی اتومبیل خود سوار ریل قطار شهری Metra شوم ، اما به محض اینکه بیمه نامه های مربوط به دوچرخه را اضافه کردم ، برای من مشخص بود که باید 40 مایل از خانه ام دوچرخه سواری کنم. در پارک راجرز.

سیاست دوچرخه مترا کشورهایی که "دوچرخه سواران و مشتریان اسکوتر الکترونیکی باید بدون کمک هادی ها بتوانند سوار شوند و از آنها جلوگیری کنند. " به شرطی که دوچرخه من بیش از 60 پوند باشد ، بالا بردن آن روی آماده سازی برای خودم کاملاً دردسرساز است. علاوه بر این ، در پوشش دوچرخه Metra آمده است: "از بالابر صندلی چرخدار نمی توان برای بارگیری یا تخلیه دوچرخه یا اسکوتر الکترونیکی استفاده کرد." حتی شما قادر خواهید بود که یک دوچرخه باری را روی یک دستگاه آماده سازی Metra حمل کنید ، اندازه آن احتمالاً دشوار خواهد بود ، زیرا در دستورالعمل ذکر شده است که "دوچرخه ها و اسکوترهای الکترونیکی نباید بیش از 70 اینچ باشند." در دنیای فوق العاده قطارهای مترا به شما اجازه می دهند تا از هر اندازه گیری مکرر یک موتور سیکلت استفاده کنید یا از روی آن دوچرخه تشکیل دهید ، اما ما آنجا نیستیم. از آنجا که ایستاده بود ، من قبلاً می خواستم با ترکیبی از باتری و انرژی عضلانی به محل تعطیلات خود بروم.

کورتنی کابز به همراه دوچرخه باری برقی جدید خود در دوچرخه سواری خانگی 5 ستاره.

صبح تجربه من قبلاً هیجان زده بودم اما علاوه بر این کمی عصبی بودم. آیا آسیب می بینم؟ آیا من می توانم آن را زنده خانه کنم؟ آیا من بی جا می شوم؟ آیا با رانندگان خشمگین روبرو خواهم شد؟ من خوشحالم که گزارش کردم تجربه من خوب بود. آب و هوا عالی بود: آفتابی و 80 سطح. در کنار مسیرها با لبخند ، تکان دادن و "جهنم" روبرو شدم. با این حال ، من باید یک سفر با یک رده بندی B را به عنوان یک نام دقیق با یک راننده کامیون کمپرسی که به من سوار می شود ، ارائه دهم زیرا من قبلاً در جاده بزرگراه با نشانگرهای "اشتراک خیابان" حرکت می کردم و کوسه ها (نمادهای دوچرخه و شورون) ، اگر به طور مناسب بیاد بیاورم ، خیابان بی تجربه قبلی. من قبلاً چنان مبهوت و ترسیده بودم که مبادا مرا زیر و رو کند و به جلوی بزرگراه افتادم. خوشبختانه من هیچ حادثه ای حفظ نکردم ، با این حال قبلاً بطور قابل توجهی لرزیده بودم.

یک مسیر موتور سیکلت از پارک راجرز به گریسلیک (نه نقطه شروع یا نقطه پایانی کورتنی.) تصویر: Google Maps

من مسیرهای دوچرخه سواری را که دنبال کردم دوست داشتم: مسیر خلیج بی تجربه ، مسیر دوچرخه سواری دره Skokie ، مسیر رودخانه Desplaines و مسیر کیسی. با این وجود ، به همان اندازه که مسیرها را خیلی دوست دارم ، آنها نمی توانند جایگزینی برای زیرساخت های دوچرخه سواری محافظت شده در خیابان باشند. در تجربه من بار دیگر مشخص بود که این مسیرها فقط با تفریح ​​در افکار ساخته شده اند. تخصص من در مسیر Bay Bay با تجربه در خانه با تجربه بسیار ترسناک بود زیرا در کنار آن روشنایی وجود ندارد. من آفتاب دوچرخه خود را داشتم تا بتوانم به من در پیمایش کمک کند ، اما ممکن است در ساعات تاریکی به طور قابل توجهی در کمین من مورد حمله قرار بگیرم. من در کنار مسیر با تعدادی از ما روبرو شدم و فقط یکی از آنها سبک وزن بود. کمی بی حوصله بود. خط دوچرخه خیابان شریدان در وینتکا در تمام طول روز خوب بود ، اما عصر عصر دوچرخه سواری ناامن را در مسیر نقاشی احساس کردم. من تا حد زیادی پیاده رو کنار خیابان شریدان را طی کردم و متوجه شدم رانندگان جاده لاین دوچرخه رنگی را بغل کرده اند.

به محض این که خانه را ساختم ، 82 مایل روی کیلومتر شمارم وارد شدم. بنابراین باتریم را کمی شارژ کردم و دوباره رفتم تا 20 مایل اضافی را وارد کنم تا 100 مایل قطع شود. من سکوت خیابان ها را با تعداد کمی بازدید کننده سایت های خودرویی دوست داشتم و دنیایی را تصور کردم که در آن همه ما بتوانیم در روش های عصبی خود واقعاً احساس آرامش کنیم.