Wielka osobowość z przewodnictwem i inspiracją - The Island

Profesor Carlo Fonseka

W pierwszą rocznicę śmierci profesora Carlo Fonseki pragnę zwrócić uwagę czytelnika na spuściznę naszego ukochanego profesora poprzez jego dostawców do studiowania i analizowania w dyscyplinie fizjologia i leki, do szkolenia w college'u i nie tylko. typowo dla narodu Sri Lanki. Jego wkład dokonał się we wszystkich dziedzinach, ale dodatkowo w ramach wzorowego życia, które prowadził, które w moim rozumieniu uosabiało cechy metta, karunā, mudithā i upēkkha, nauk Buddy. Jest dobrze znanym i udowodnionym faktem, że we wczesnych fazach swojego zawodu w college'u Carlo Fonseka był oddanym socjalistą i wybitnym działaczem „Lanka Sama Samaja Occasion”. Dodatkowo ogłosił, że jest „racjonalistą”.

„Racjonalizm” ma wiele definicji i interpretacji. Bardzo często jest źle rozumiana jako ideologia, która odrzuca wszystkie niesekularne wierzenia i praktyki oddania. Ale kiedy poznaje się kompozycje profesora Fonseki w ramach ilości zatytułowanej `` Eseje życia '', staje się jasne, że `` racjonalizm '', jak go wyznawał, reprezentował fundamentalną zasadę w przedsięwzięciach naukowych, zgodnie z którymi przy tworzeniu danych „Motyw” jest wyższy od emocji i obiektywnie nieweryfikowalnego pojęcia.

Ponieważ większość z nas jest świadoma, że ​​nie ma czegoś takiego jak niedostatek pism na temat profesora Fonseki ujawnianych wcześniej niż po jego śmierci. W związku z tym prawie nikt nie musi powtarzać błyszczących szczegółów udokumentowanych w jego dorobku edukacyjnym. Niemniej jednak krótko zdefiniuję, że profesor Carlo Fonseka uzyskał MBBS z pierwszorzędnym wyróżnieniem w College of Cejlon w 1960 r .; i został nagrodzony złotym medalem Andrew Caldecotta za najlepsze kompetencje w tym egzaminie, złoty medal Maneckbai Dadabhoy (za najlepszą kompetencję w dziedzinie położnictwa i ginekologii), wystawa Perry „za najlepszą kompetencję w 3-letnim odstępie, Wyróżnienia w zabiegu chirurgicznym, Położnictwo i ginekologia, farmakologia i leki sądowe. Jego badania zakończone uzyskaniem dyplomu MBBS zostały uhonorowane wieloma takimi wyróżnieniami i prestiżowymi nagrodami, które, jak sądzę, pasowały do ​​nielicznych w całej Twojej historycznej przeszłości Medical College w Colombo. Doktorat uzyskał w College of Edinburgh. Jego praca doktorska była cytowana w podręcznikach fizjologii.

Dołączył do pracowników dydaktycznych Wydziału Fizjologii College of Colombo w 1962 roku i stale awansował, zdobywając uznanie tutaj i za granicą jako doskonały badacz i inspirujący trener, aby zostać profesorem fizjologii. Później przeniósł się do nowo powstałego College of Drugs, Ragama, jako jego założyciel Dean i ten, który odegrał kluczową rolę w rozwoju College'u, aby wzniósł się w powietrze.

Jest autorem wielu szeroko uznanych publikacji w swojej dyscyplinie, specjalizujących się w specjalnościach pokrewnych neuroendokrynologii, bólu i reminiscencji.

Dyplom w zakresie szkolenia medycznego The Grasp uzyskał dużo później w życiu (1999), co podkreśla jego optymistyczną perspektywę studiowania przez całe życie.

Był fantastycznym trenerem fizjologii i miał zapał do zaszczepiania danych swoim studentom. Jego studenci w Colombo, a później w Kelaniya, darzyli go wręcz pełnym czcią podziwem i uczuciem. Jeden ze wszystkich wielbicieli jego uczniów powiedział, że jego tytuł „Carlo” powinien być traktowany jako skrót syngaleskiego okresu „Kālōchitha” - twierdzenie przyciągające uwagę!

Wychodząc poza ramy edukacji, analizy i administracji edukacyjnej, przez cały swój zawód dbał o wyrafinowaną ciekawość i zaangażowanie we wszelkiego rodzaju sprawach. Na przykład, jego książka koncentruje się na ważnej konieczności sprzedaży pokoju i zgody między grupami w celu złagodzenia ubóstwa oraz uzyskania uczciwości i sprawiedliwości społecznej na Sri Lance.

Był zagorzałym działaczem na rzecz wyeliminowania narkotyków i palenia tytoniu i oferował swoją pełną współpracę i zarządzanie wysiłkami stowarzyszonych władz, bez względu na polityczne powiązania tych, które wymagały od jego dostawców.

Powierzając mu zadania w administracji oświatowej, nie wyrósł na „pewnego” szefa politycznego. Kierował się całkowicie swoimi osobistymi przekonaniami, nawet gdy jego niezłomne stanowisko wywołało niezadowolenie wśród wielu obecnych sił.

Obecnie zwykle widzieliśmy, że był związany z błyskotliwością naszych sztuk performatywnych w teatrze, kinie i muzyce, jednak nie miał na celu zdobycia blasku reflektorów. Ta przynależność wynikała całkowicie z goniącej go elity wykonawców w tych dziedzinach, ponieważ posiadał kompetencje do przyczyniania się do ich dążeń i aspiracji.

Uważam, że kłopotliwe jest myślenie o każdej innej osobie z naszej grupy, której dokument może odpowiadać jego wszechstronności i kompetencji w tak szerokim spektrum dziedzin. Ale z łatwością współdziałał z nimi w każdym aspekcie naszego społeczeństwa, razem z młodzieżą wiejską, nie jako „ekspert” rozprowadzający wiedzę lub polityczny wielbiciel zbierający głosy, ale jako dobry przyjaciel oczekujący interakcji w dialogu.

Ta ostatnia funkcja osobowości profesora Fonseki znajduje odzwierciedlenie w narracji o jego wyjeździe do wioski w dystrykcie Puttalam, zaproszonym na przemówienie przez stowarzyszenie młodzieży, głównie absolwentów wydziałów i studentów szkół średnich II stopnia. Wydział Centralny. Działo się to w ponurych następstwach buntu młodzieży w 1971 roku. Jak już wcześniej ustalono, po przybyciu na stację kolejową tego ranka powitano go z szacunkiem i odprowadzono na miejsce zgromadzenia w procesji rowerów, z wybitnym „lekarzem”. sam przyozdobił girlandę i usiadł na poprzeczce ołowianego roweru, a samochody motorowe w tym okresie były znacznie mniej obfite w porównaniu z obecnymi. Otoczenie społeczne było jednym z połączonych grup etnicznych. Jego widzowie, w przeważającej większości młodsi kobiety i mężczyźni, składali się z buddystów, katolików i muzułmanów, a także duchownych. W odpowiedzi na tę historię wysłuchali przemówienia z wielkim namysłem i wzięli udział w pełnym życia dialogu, który trwał do południa. Największe wrażenie na narratorze tej opowieści niż wszystko inne wywarła spokojna, pełna szacunku i przekonująca metoda, za pomocą której wybitny „lekarz” odpowiadał nawet tym, którzy nie zgadzali się z kilkoma jego koncepcjami. Zjadł razem ze swoimi gospodarzami obiad, dodatkowe nieformalne pogawędki i został ponownie odprowadzony na stację kolejową, demonstrując małej części naszego społeczeństwa, że ​​przeszkody w „Ivory Tower” nie powinny być całkowicie nie do pokonania.

To był niecodzienny i wzorowy wymiar osobowości profesora Fonseki, umiejętność „przechadzania się z królami, ale nie trać częstego kontaktu”, cecha osobowości najlepszego „Człowieka”, którą przedstawił znany poeta Rudyard Kipling.

Podczas prywatnej obserwacji był dla mnie bardzo drogim starszym kolegą. Kierownictwo, inspiracja i życzliwość, jaką obdarzył nas, fizjologów, pozostaną wśród nas przez kilka lat, aby powrócić.

Dr INDUMATHIE NANAYAKKARA

(MBBS, MPhil, doktor)