Hotebike
Sunny Facet Up: Bisiklet arkadaşları | Sütunlar
Ben bir "konuşmacı" ve sosyal bir kelebeğim, bu yüzden önceki aylarda sınırlı sosyal temas ruhumu sürdürüyordu. Geçmiş ölçülerde kutsanmış olmama rağmen, şu anda çok fazla acıma olayları yaşıyorum.
Kendime değer verme konusunda ciddi olduğumu keşfettiğim günler var. Ben ne kadar iyiyim? Ben sadece burada yeryüzündeki alanı ele geçiren ve farklı insanların önemli ölçüde daha iyi kullanacağı havayı soluyan bir insan mıyım?
Geçmişte birkaç hafta, duygusal bir korkunun pençesindeyken, yeni elektrikli bisikletimi uzay sokaklarında bir sabah gezisi için monte ettim. Düşüncelerimdeki son şey, bir tür tesadüfi "Tanrı anları" nı deneyimlemek üzere olduğumdu.
Önceki evleri pedal çevirirken, bazen ev sahiplerine el salladım ve oldukça zorlayıcı bir şekilde "Günaydın" diye selam verdim. Çoğu kişi bahçe işi yapmakla meşguldü.
Pedal çevirirken, küçük köpeğini gezen bir bayanın arasından buraya geldim. Ona mükemmel bir sabah diledikten sonra şaka yollu ekledim, "Köpeğinizin sizi gezintiye çıkardığını görüyorum."
Ben yol boyunca devam ederken gülümsedi.
Aynı kıza bir kez daha geldiğimde altı millik deneyimimi neredeyse tamamlamıştım. Bir kavşakta kaldırım kenarında, ön yüzünde tasmalı köpeğiyle oturuyordu.
Utangaç, insan olmayan biri olarak, durdurma sinyalini durdurdum ve onunla konuşmaya başladım. Oturduğu için iyi hissedip hissetmediğini rica ettim. Bana öyle olduğuna dair güvence verdi.
Bisikletimi indirdim ve onunla birlikte ziyarete devam ettim. Köpeği "Star" ayrıca benimle ziyarete (a.ok.a. yapping) devam etti.
Bir faktör farklı bir duruma yol açtı ve onun yeni dul olduğunu çabucak anladım. 35 yaş üstü kocası Ocak ayında öldü.
23'da yeniden evlenmeden önce 2006 yıl dul olarak yaşadığım için, onun neye benzediğini önemli ölçüde anladım.
Farklı konular arasında, kendine form olması gerektiğini paylaştım. Bütün gün ağlayacak gibi görünüyorsa, yapmalı. (Yaptığını söyledi.) Ara sıra kendisiyle ilgilenmesi gerektiğini ve asla gerçekten sorumlu hissetmediğini ekledim. Bazen yakınlarda bir dondurma "standında" durduğunu hemen itiraf etti.
Birkaç gözyaşı dökerken, onunla birlikte yüzüne bir gülümseme getiren bir dul şakasını paylaştım.
Yolun aşağısında yaşadığını ve birkaç günde bir bisikletini denemeye çalıştığını fark ettim. Elektrikli bisiklet kullanarak hile yaptığımı itiraf ettim, ancak bazılarını toplu olarak kullanarak "bisiklet arkadaşları" haline gelme planları yaptık.
O öğleden sonra, evine uğradım ve ona "Hüzün Kız Kardeşliği" başlıklı 70 sayfalık dul kitapçığımın bir kopyasını verdim.
Ezilmiş kalp krizi o gün kalktı. Ben özel biri değilim, ancak Tanrı beklenmedik bir şekilde beni uygun zamanda uygun yere yerleştirerek bir yabancının üzüntü yükünü hafifletmek için kullandı.
Tanrı'nın lütfu sayesinde ben buna değerim. Benim aracılığımla parıldayan sevgisinden dolayı, sadece alanı ele geçirmiyorum.