Γιατί δεν θα αντικαταστήσω ποτέ το 15χρονο υβριδικό μου ποδήλατο

Την τελευταία φορά ένιωσα αυτή τη μόδα για το ποδήλατό μου που ήμουν 9. ήταν ένα παχύρρευστο γαλάζιο Schwinn, και προσποιούμουν κρυφά ότι ήταν άλογο. Όχι απλώς κανένα άλογο: Ο Schwinn ήταν ο Άραβας των Godolphin από τον Marguerite Henry's Βασιλιάς του ανέμου, ένα βιβλίο που έβλεπα τόσο τυπικά που ο βιβλιοθηκονόμος της βιβλιοθήκης έπρεπε τελευταία να το αφαιρέσει από τα δάχτυλά μου και να με ενημερώσει για να αναζητήσω ένα άλλο πράγμα για να μάθω.

Τις καλοκαιρινές νύχτες, πετάω στην άκρη του μπλοκ, φανταζόμενος ότι έμεινα πίσω από τη σφαίρα σε μια ιπποδρομία που θα μπορούσε να αποφασίσει την πορεία προς τα εμπρός για τη φυλή. Σωστή ανατροπή στη γωνία, κατάλληλη για άλλη μια φορά πάνω από το δρόμο, μετά από αυτό, κατευθυνόμενοι προς το τέντωμα, ξεκινήσαμε μια μεγαλύτερη ταχύτητα. Το άλογό μου και εγώ καλύψαμε πάλι προς τη λεωφόρο Ewing σε μια επικίνδυνη κλίση καθώς η συμμορία έφτασε εδώ στα δάχτυλά της, πανηγυρίζοντας το μικρό μακρύ πλάνο μέχρι να φτάσουμε στην τελική γραμμή, το σπίτι του νοικοκυριού μου, νικηφόρα.

Ένα βασικό ποδήλατο θα μπορούσε να είναι κάτι που πρέπει να είναι.

Πολύ καιρό αργότερα, το ταξίδι μου είναι ένα Trek 7300 Multitrack, ένα μανεκέν που σταμάτησε το 2012, αν και σκέφτομαι για τους απογόνους του, ακόμα και επειδή η γραμμή του Αραβικού φέρνει τους αναβάτες στη νίκη, κάπου. Το "Multitrack" φαίνεται να είναι ευφημισμός για κάτι που δεν είναι ιδιαίτερο και ακόμη και παρόν: Δεν διαθέτει τα γυαλιστερά στελέχη των αγωνιστικών ποδηλάτων που προτιμούνται από τους άνδρες σε ιταλικές φανέλες και σορτς ποδηλάτου και δεν είναι τόσο έξυπνο όσο τα ηλεκτρικά ποδήλατα που μετακινούνται σε ενεργειακή λειτουργία αν θέλετε να κάνετε κρουαζιέρα χωρίς πετάλι. Δεν είναι ένα είδος φιλικό προς το περιβάλλον ποδήλατο αεροπλάνου που απογυμνώνονται από κάτι που θα μπορούσε να το βαθμίσει σταδιακά, το ποδήλατο ίσο με ένα μαγιό Armani και το ίδιο δαπανηρό.

Συνήθιζα να έχω έναν λεπτό τροχό και μερικές φορές θα έπαιρνα το τιμόνι που πέφτει, θα ισοπεδώνω πάλι, και θα θυμάμαι για αυτές τις μικρές παιδικές ιπποδρομίες. Ωστόσο, στην πραγματικότητα, πάντα ένιωθα ότι ο δρομέας ήταν μεγαλύτερος από ό, τι ήθελα. Ήμουν ένας περιστασιακός αναβάτης της πόλης, ένας ευχάριστος, δυνατός ιδιοκτήτης ποδηλάτου. Το Trek είναι ένα ευχάριστο, δυνατό ποδήλατο. είμαστε σε καλές φράσεις.

Το άφησα πίσω όταν μετακόμισα στη Μητρόπολη της Νέας Υόρκης από το Λος Άντζελες 11 χρόνια στο παρελθόν, ως αποτέλεσμα υποθέτω ότι θα είχα πάει μήνες, όχι χρόνια. Ωστόσο, συνήθιζα να είμαι ελαττωματικός, και τελικά η κάθετη κατοικία έπληξε το πνεύμα μου, οπότε έτρεξα και έστειλα το ποδήλατο ανατολικά. Νωρίς το πρωί της Κυριακής, χτυπήσαμε το ποδήλατο West Aspect για να επιβεβαιώσω ότι θα μπορούσα να κάνω ποδήλατο στα περίπου 100 τετράγωνα από την Τσέλσι στην πανεπιστημιούπολη του Columbia College, το μέρος που δίδαξα, αν το επέλεξα, μετά το οποίο θα επιστρέψω κατοικία.

Μόλις μετακόμισα πάλι στο Λος Άντζελες στο παρελθόν, που πέτυχε από νοσταλγία, η μοτοσυκλέτα ολοκλήρωσε το σφαιρικό ταξίδι μαζί μου. Πρέπει να είναι περίπου 15 χρόνια ξεπερασμένα από τώρα, ωστόσο αυτή είναι η κύρια εποχή για ένα άλογο αναψυχής και υπάρχει ένα πράγμα που πρέπει να αναφερθεί για την πίστη.

Το αγνόησα όταν το αγόρασα ξανά, αποσπάστη από τη μεταφορά και μια ολοκαίνουργια δουλειά. Είχε δύο επίπεδα ελαστικά και μια αντλία τοποθετήθηκε κατά τη μεταφορά. Ωστόσο, τον προηγούμενο Φεβρουάριο, το περπάτησα επιτέλους σε μια κοντινή μπουτίκ ποδηλάτου - πιο δροσερά κεφάλια από τα δικά μου έλεγαν ότι ίσως ήταν παράλογο να ταξινομήσουμε τα μονοπάτια ποδηλασίας της LA νωρίτερα από έναν ειδικό που θα επιβεβαιώσει ότι τα φρένα είχαν επιζήσει από τη μεταφορά. Ένιωσα ένα χτύπημα άμυνας: Τα ποδήλατα μέσα στο παράθυρο ήταν πιο φανταχτερά σε κάθε μέσο, ​​με ετικέτες αξίας να ταιριάζουν. Ζήτησα από τον άνδρα πίσω από τον πάγκο σε περίπτωση που σκέφτονταν να δώσουν στο Trek μου μια φορά.

Με πυροβόλησε ένα χαμόγελο μέσα στο μπέιζμπολ. «Είναι ένα ωραίο ποδήλατο», ανέφερε, αρκετά δυνατά για να το ακούσουν όλοι μέσα στο κατάστημα. «Θα τελειώσει ασταμάτητα». 4 ημέρες αργότερα, το ωραίο ποδήλατό μου και εγώ καταφέραμε να χτυπήσουμε τον αυτοκινητόδρομο με πρακτικά φρένα και γρανάζια, πλήρως φουσκωμένα ελαστικά και ένα εκλεπτυσμένο αμάξωμα.

Αφήστε το κλισέ για να μην ξεχάσετε καθόλου πώς μπορείτε να ταξιδέψετε με μια μοτοσικλέτα, ως αποτέλεσμα μιας ακόμα μεγαλύτερης πραγματικότητας εδώ: Θυμάσαι πάντα πώς νιώθεις ενώ ταξιδεύεις με μοτοσικλέτα, σε καμία περίπτωση δεν χάνεις τις αναμνήσεις που συνδέονται με τη φευγαλέα εμπειρία του να είσαι εξαιρετικά κυψελοειδής από ό, τι στην πραγματικότητα. Το να έχεις την ικανότητα να πετάς και να οδηγείς δεν είναι πολλά επιτεύγματα, ωστόσο με την ικανότητα να καλείς τον 9χρονο εαυτό σου, να νιώθεις πραγματικά όχι μόνο καθώς μιλάμε το αεράκι αλλά αεραίνει από το προηγούμενο σου; Αυτό είναι ένα πράγμα.

Μέσα σε εβδομάδες, ο κόσμος όπως το γνωρίζαμε έκλεισε λόγω της πανδημίας και η χρήση του γύρισε ένα από τα λίγα ζητήματα που θα μπορούσα να κάνω με ασφάλεια, προηγούμενες ερημικές ακτές και ποδήλατα, σε δρόμους που σε καμία περίπτωση δεν ήταν ασφαλέστεροι ως αποτέλεσμα κανενός οδηγούσε. Πήγα από το περιστασιακό ταξίδι 20 λεπτών στα 4 μίλια, στα 6, σχεδόν κάθε μέρα. Μέχρι το σημείο που άνοιξαν ξανά τα μονοπάτια στο Might, συνήθιζα να χρησιμοποιώ σφαιρικό ταξίδι 10 μιλίων, απλό και μόνο ως αποτέλεσμα αυτό ήταν το κενό από το μέρος μου για να ξεκινήσω μέχρι το βόρειο φινίρισμα της ποδηλατικής διαδρομής. Αργά ή γρήγορα θα προσθέσω χιλιόμετρα με λάθος τρόπο. ίσως θα κάνω όλο το μέγεθος.

Οι γονείς που με πηγαίνουν στο ποδήλατο έχουν τις δικές τους εσωτερικές ιστορίες για ενημέρωση. Τα πακέτα προσώπου σε φανταχτερά φανέλες βρίσκονται σαφώς στη μέση ενός αγώνα μέσω της υπαίθρου της Τοσκάνης. Οι αναβάτες με το ηλεκτρονικό ποδήλατο, τουλάχιστον στη γειτονιά μου στη Σάντα Μόνικα, είναι ταξιδιώτες υψηλής ταχύτητας, τραβώντας φωτογραφίες ταινιών καθώς βρήκαν προηγούμενες. Μεταξύ των ατόμων με φανταχτερά ποδήλατα είναι αρκετά γνωστά ώστε να ωφελήσουν το μάτι των παπαράτσι - το ξεχωριστό ποδήλατο το ίδιο, για τώρα, με ένα κόκκινο χαλί ρόμπα.

Και τα άτομα σε παραθαλάσσια κρουαζιερόπλοια μιας ταχύτητας, ας μην τα παραβλέψουμε, φαίνονται να λαχταρούν για τις παραθαλάσσιες ατμόσφαιρες του παρελθόντος, την απλότητα των μοτοσυκλετών χωρίς ταχύτητα, τα φρένα κόστερ, ένα μπιφτέκι, πατάτες και μια σανίδα του σερφ.

Εγώ, απλά πρέπει να μεταφέρω μέσω περιοχής σε ένα κλιπ, όπως έκανα πίσω, σε μια μοτοσικλέτα που κάνει ό, τι ζητώ, μεγαλύτερη από ό, τι αρκεί. Ο άνεμος στα μαλλιά μου - εντάξει, μέσα στα χείλη ροής του αέρα στο κράνος μου - και η αίσθηση ότι είμαι πολύ λιγότερο γήινη από την κανονική είναι ιδιαίτερα καλή σήμερα, αφού είμαστε τόσο σκαμμένοι. Ωστόσο, ταξιδεύω πολύ γρήγορα, γενικά, η κληρονομιά από τους πρώτους στόχους μου, ωστόσο, το Trek το χειρίζεται χωρίς να ταλαντεύεται, και δεν χλευάζει όταν επιτέλους πάω σε έναν πολύ προσιτό ρυθμό.

Η τελευταία μου χρήση ξεκίνησε με ένα κρίσιμο: Ήθελα ένα πράγμα που αφορούσε την κίνηση, ως αποτέλεσμα ότι είμαι απόλυτα ανίκανος να καθίσω παρ 'όλα αυτά όλη την ημέρα, ωστόσο θα μου επέτρεπε να αποφύγω τους ξένους κατά την ανακάλυψη ενός δευτερολέπτου. Στη συνέχεια, τα ξεπερασμένα συναισθήματα ξεκίνησαν και χρησιμοποιώντας μερικές φορές κάθε εβδομάδα γύριζαν χρησιμοποιώντας σχεδόν κάθε μέρα, ανεξάρτητα από το αν είναι ένα διάλειμμα για καφέ στην προβλήτα της Σάντα Μόνικα ή αυτό το σφαιρικό ταξίδι στην άκρη του ποδηλατοδρόμου και ξανά. Η οδήγηση παρέχει μη μόνιμη κυκλοφορία, όταν υπάρχει πολύτιμο λίγα από αυτά.

Αυτό που διορθώθηκε, δεν έχει σημασία ποια διαδρομή ακολουθώ, είναι ένα σωστό γύρισμα στη λεωφόρο Pico κοντά στην άκρη του ταξιδιού. Pico αδιέξοδα στην παραλία, οπότε είναι ένα μονοπάτι παράκαμψη για να ρίξετε μια ματιά στον Ειρηνικό και να δείτε τι χρώμα είναι σε αυτό το ακριβές δευτερόλεπτο. Τροποποιεί τακτικά. Θα ήθελα να σημειώσω.

Τότε περνάω στον βασικό δρόμο, το ωκεάνιο αεράκι και πάλι, και αγωνίζομαι και πάλι κατοικία.