سفر غول پیکر # دوچرخه سواری طولانی بعد از پسر 16 ساله را دوباره ایجاد کرد

اخیراً به مقاله ای با خوانش بالا برخوردم. بگذارید تا آن را یادداشت کنم تا بدانید. این حساب یک دوچرخه سوار 16 ساله است. برای او احترام قائلم.
 
دوچرخه الکترونیکی ، برای اکثر مردم ، فقط یک وسیله حمل و نقل ساده است. اما برای من ، این روح من را حمل می کند ، جوانی من را حمل می کند.
   
در آغاز ، دوچرخه سواری برقی صرفه جویی در هزینه است ، اکنون خانواده ام همه فکر می کنند که من "مواد مخدر" مصرف می کنم ، تا عاشقانه بیش از حد دوچرخه برقی سوار شوم. پس از چهار سال استفاده از دوچرخه های الکترونیکی ، فناوری ، تجربه و دانش همراه با تجهیزات تغییر کرده است. تغییر تجهیزات شاهد مشکلات و موانعی است که در جاده دوچرخه سواری پشت سر گذاشته ام و همچنین رشد من در تمام مدت است.
   
در سال 2016 ، اولین دوچرخه کوهستان ، غول atx777 را دریافت کردم. آن زمان شیفته دوچرخه برقی بودم و هر وقت آزاد شدم دوچرخه سوار می شدم تا بیرون بازی کنم. من همچنین شروع کردم به دست زدن و صرفه جویی در هزینه برای ارتقا دوچرخه برقی خود. اولین بار بود که لذت دوچرخه سواری را تجربه کردم ، حتی اگر چیزهای عجیب و غریب و حتی احمقانه ای پر شده باشد.
 
در آن زمان ، من هنوز یک دوچرخه سوار تازه کار بودم و نمی دانستم می خواهم به چه سطحی برسم. دوچرخه سواری کوهستان ، انجام کاری که دوچرخه جاده ای انجام می دهد. به دور از درک واقعی لذت دوچرخه سواری در کوهستان ، هر روز در خیابان خیابان سوار می شدم و آخر هفته ها یک سفر طولانی می کردم.
 
با نگاهی به چنگال سخت JAVA اصلاح شده خود ، می دانم که در آن زمان من یک غیر روحانی بودم. با توجه به توسعه کلی طرح ، خیلی زود خودم را به آغوش ماشین جاده می اندازم.
 
اما فیلمی که به گودالی در جاده تبدیل شد و آنچه می خواستم به سرانجام برسانم. فکر می کنم این فیلم دلیل بسیاری از دوچرخه سواران برای دوچرخه سواری کوهستان نیز باشد. درست است. فیلم است .
 
تماشا کنید که سواران در صحرای گوبی در سین کیانگ ، شمال یوتا ، کافایات در آرژانتین و نپال آسیب می بینند و بدلکاری های جالب انجام می دهند. من فکر می کنم این است که یک لحظه ، من واقعا می دانم دوچرخه کوهستان برقی باز "راه درست" ، می دانم چه می خواهم.
   
اما مهارت های ضعیف من ... از همان زمان بود که من شروع به یادگیری انواع دانش در مورد دوچرخه کوهستان برقی کردم ، و وقتی وقت کردم ، مهارت های دوچرخه سواری کوهستان را از مکان های مختلف تمرین می کردم. اولین بار در کوه ، اگرچه آماده است ، اما من هنوز لرزش ترمز را نگه می دارم ، کمی لغزش به پایین. اگرچه بنابراین مراقب باشید ، اما هنوز هم نمی توانم از الگوهای ثابت کشتی فرار کنم. خوشبختانه ، سقوط جدی نبود و حتی کاملاً خوشحال کننده بود.
   
از همان زمان که "درست فهمیدم" ، من دوچرخه کوهستان برقی شده ام. بعد از مدرسه ، به خانه رفتم ، تکالیفم را تمام کردم و برای تمرین دوچرخه الکترونیکی بیرون رفتم. آخر هفته ها و تعطیلات ، اگر می خواهید مرا پیدا کنید ، باید به کوه بروید ، زیرا تقریباً همیشه من دوباره با دوچرخه برقی به کوه می روم.
   
با پیشرفت تکنولوژی و شدت دوچرخه سواری برقی ، atx777 کمی خجالت آور شده است. به روزرسانی تجهیزات انجام شد. با توجه به بودجه و جنبه های مختلف عوامل ، و سرانجام meta ht ارابه جدید من شد ، من را با دوچرخه برقی در جاده پیاده روی بیشتر راه دور. و Atx777 همچنان به ایفای نقش خود ، ابزار پیاده روی روزمره من شد.
   
تجهیزات دارای تغییر کیفی هستند ، همچنین این فناوری باید پیگیری شود. پس از تغییر ، این تمرین در اوقات فراغت به "تکالیف باید انجام شود" تبدیل شد. با تمرین ، این تکنیک بسیار پیشرفت کرده است. اسکیت رولر عقب ، ثابت چرخ عقب ، پرش با خرگوش و غیره را می توان به میل خود کار کرد.
   
لذت دوچرخه سواری علاوه بر اینکه خود را به چالش می کشید و مناظر زیبا را احساس می کنید ، نوعی خوشبختی است که در کنار برادران و دوستان خوب باشید. همه با هم ، چت دوچرخه برقی سوار ، فن آوری تبادل ارز نیز بسیار خوشحال است.
 
در اینجا من می خواهم از برادرانی که در تمام طول مسیر مرا همراهی می کردند ، تشکر کنم ، متشکرم.
   
با افزایش زمان بازی ، دم سخت به تدریج نمی تواند نیازهای من برای تجهیزات را برآورده کند. تغییر دم نرم نیز در دستور کار قرار گرفته است. با این حال ، به دلیل کمبود پول ، در نهایت فقط به دم نرم فوق تغییر دهید. این یک وسیله ساختاری باستانی است. همچنین مدت زیادی با من ماند و راه را برای سوار شدن من باز کرد.
   
من هنگام تغییر دم نرم با تکنیک خود مشکل داشتم. تمرین طولانی فقط پیشرفت مطلوبی داشته است. دوستان ماهرتر من در این حلقه پیشنهاد کردند که برای تمرین مهارت های خود یک ماشین "مثل خیابان" درست کنم. من همچنین اتفاقاً علاقه زیادی به فیلم دوچرخه سواری خیابانی دنی داشتم.
 
بنابراین من اولین دوچرخه کوهنوردی خود را در خیابان داشتم. اگرچه از نظر پیکربندی بسیار معمول بود ، اما به من کمک کرد تا گلوگاه فناوری را از بین ببرم و پیشرفت زیادی در فناوری خود داشته باشم.
  used قبلاً مردی با سه ماشین بودم
   
بیش از دو سال دوچرخه سواری برقی و در هیچ مسابقه رسمی شرکت نکرد. یکی به این دلیل که در نانجینگ و مجاورت مسابقات تطابق مناسبی وجود ندارد و دیگری به این دلیل که من در آن زمان کمی ترسیده بودم. اما همیشه به جلو حرکت کنید.
 
اولین مسابقه شهر اسب جنگی در نانجینگ برگزار شد که اولین مسابقه من بود. من بر ترس خود غلبه کردم و با قلبی عادی به رقابت پرداختم. سرانجام ، نتیجه خوبی گرفتم که فکر می کنم برای من نیز پیشرفت داشته باشد.
   
به عنوان یک "دوچرخه سوار" ، وقتی برف می بارد سوار نمی شود؟ به هیچ وجه. این آخرین باری است که با این ارابه می جنگم. از آنجا که مسیر بازی من بیشتر و بیشتر ناهموار است ، به تدریج غیر قابل تحمل است. تعویض نیز در دستور کار است. اما نحوه انتخاب دوچرخه الکترونیکی نیز به یک مشکل آزار دهنده تبدیل شده است.
   
با رشد بودجه ، گزینه ها نیز رشد کردند. ارابه ها خیره کننده هستند. هر کدام فناوری منحصر به فرد خود را دارند ، هرکدام موارد برجسته خود را دارند. اما در پایان ، من غول پیکر را انتخاب کردم. بنابراین ارابه فعال من ، غول سلطنت sx.
   
وقتی دوچرخه های برقی بهتر می شوند ، دردسر ایجاد می شود. مثانه های جلو و عقب dvo پیچیده برای این آموزه مشکل ساز است و مشخصات ویژه مثانه های عقب جایگزینی فنر با تعداد بیشتری پوند را دشوار می کند. با این حال ، پس از یادگیری و تلاش مداوم ، در پایان این مشکلات با موفقیت حل می شوند. فنر نیز از SLH مطابقت دارد. با دویدن مداوم در سلطنت ، تکنیک من نیز با بهبود ارابه بهبود می یابد.
   
به تدریج به نظر می رسید که مسیر نانجینگ نمی تواند من را راضی کند. من می خواستم از آنجا بیرون بیایم ، از مسیر کتک خورده بپرم و دنیا را ببینم. از آنجا که من هنوز دانش آموز دبیرستان هستم و هنوز وقت ، والدین ، ​​بودجه و دلایل دیگر دارم ، هرگز نتوانسته ام به آن برسم. با این حال ، پس از تلاش های بی وقفه ، بالاخره آرزو کردم که برای تحصیل به پارک دوچرخه کوهستان در جای دیگری بروم.
   
وقتی به پارک bp آمدم ، اولین باری که با مسیر پارک تماس گرفتم ، کمی گیج شدم. خوشبختانه با راهنمایی سالمندان خیلی زود خودم را با آن سازگار کردم. من همچنین برای اولین بار کیف پرواز را یاد گرفتم. از آنجا که ، در نانجینگ آنچه که کیف است ، از من نپرس که چرا تعمیر نمی شود ، می گویند بسیاری فقط می خواهند اشک بریزند.
 
اگرچه در نانجینگ کیسه ای وجود ندارد ، اما سنگهای زیادی در نانجینگ وجود دارد. بنابراین گفتن آنچه سواران نانجینگ بیشتر از همه می ترسند ، این انواع سنگ ها است. دیگران از هرج و مرج عصبی بودند ، اما ما از سواری خود لذت می بردیم. (من مطمئن هستم هرکسی که به پارک دوچرخه کوهستان yongfeng BPBP رفته باشد می داند که در کجای عکس قرار دارد.)
 
با آمدن به bp ، من در اولین مسابقه سراشیبی واقعی زندگی حرفه ای خود شرکت کردم. در مسابقه ای به نام گروه تازه کار ، که در واقع گروه شیطان است ، شرکت کرده است (به یاد داشته باشید که گروه تازه کار میانگین امتیاز بیشتری نسبت به گروه عمومی دارد ...). سرانجام ، من همچنین یک نتیجه خوب "گروه شیطان" دهم گرفتم.
   
کوه ها در حال پیشرفت هستند و دوچرخه های خیابانی نیز پیشرفت می کنند. اتومبیل های جدید پیشرفت های جدیدی نیز به همراه دارند.
 
مقاله تا انتها ، من هنوز یک راه طولانی برای رفتن دارم ، زیرا من فقط 16 سال دارم. امیدوارم بتوانم برای همیشه مثل این بازی کنم و هرگز فراموش نکنم که چرا در وهله اول تصمیم گرفتم دوچرخه بازی کنم.